D66 maakt met Sigrid Kaag dezelfde fout als in 1998

18 jun 2020

Sticky Post BCS blog, Politiek Permalink

D66 maakt met Sigrid Kaag dezelfde fout als in 1998

Sticky Post BCS 18 juni 2020

Sigrid Kaag (Foto Flickr: ministerie van Buitenlandse Zaken)

De partijtop van D66 zat in 1998 in een vrijwel identieke situatie als nu. Toen was Hans van Mierlo de Godfather van de partij die hij in 1966 mede had opgericht. Na zijn eclatante overwinning in 1994, waardoor het CDA buitenboord viel en Paars mogelijk werd gemaakt, werd Els Borst verrassend gelanceerd als lijsttrekker. Het was op een zaterdagmiddag in Hotel Krasnapolsky waar Borst op nogal ongemakkelijke wijze door de amateurpartij werd gepresenteerd. Ik was erbij.

Alle superlatieven kloppen over Borst. Afkomstig uit de medische wereld, nauwgezet, loyaal, intelligent, vriendelijk en a-politiek. De tien zetels die ze verloor in 1998 waren het bewijs dat een gerespecteerd minister van Volksgezondheid nog geen stemmentrekker is. Destijds was het Thom de Graaf, tegenwoordig vice-president van de Raad van State, die tweede viool speelde. D66 dacht dat een vrouw als lijsttrekker als een magneet zou werken op het vrouwelijk electoraat.

In 2020, 22 jaar verder, herhaalt de geschiedenis zich met Sigrid Kaag. Ook haar kandidatuur voor het lijsttrekkerschap is een doodlopende weg. Een bonus voor het vrouwelijk leiderschap zit er niet in. Bovendien wie kent in Nederland Kaag eigenlijk? Met al haar buitenlandse reizen heeft ze een flets profiel.

Haar reputatie, haar kennis, haar relatienetwerk, haar intelligentie zijn onomstreden. Binnen D66 is ze prima donna met nul kennis van financiën, Kaag is niet geschoold in het politieke handwerk en ook in de afgelopen jaar was haar bijdrage nogal onopvallend.

Rob Jetten vult de rol in van Thom de Graaf 22 jaar geleden. Kaag gaat geen enkele rol spelen in het aanstaande politieke geweld tussen Rutte, De Jonge, Klaver, Wilders en Asscher. Voor Kaag en haar partij is, netzoals in 1998, slechts een bijrol weggelegd. Dat is het lot van een partij die nergens voor staat.

13 feb 2020

Sticky Post BCS Journalistiek,, Publieke Omroep Permalink

NEDERLAND IS EEN SAAI MEDIALAND.

Sticky Post BCS 13 februari 2020

In Duitsland, Groot-Brittannië, Spanje, Italië en zelfs Zweden spat het nieuws van de pagina’s dankzij vooral de koppenmakers en flegmatieke vormgevers met gevoel voor emotie en nieuws.

In ons land zie je dat gedrukte media (inmiddels) nogal op elkaar lijken. Ze kiezen voor het veilige midden. De vorm is gelijk (tabloid), voor de inhoud geldt vaak hetzelfde en bovendien zijn er nog maar twee grote uitgevers (DPG en Mediahuis) over. Templatiseren is het toverwoord. Ook digitaal is het vaak mainstream en Me2.

Dat je anders moet zijn en willen zijn met je media bewijst Matthijs van Nieuwkerk met zijn DWDD. ‘Het gesprek van de dag’ zit dagelijks bij hem aan tafel. De traditionele kranten/mediabedrijven verloren het primaat daarop. Talkshows zijn leading en pronken met het journalistieke werk van anderen.

Laat notabene het bewijs voor mijn gelijk vandaag worden geleverd voor de Volkskrant (boven) en De Telegraaf (onder) notabene bij de ‘afscheidsverhalen’ van de DWDD.

(PS: kan ook anders. Ga eens naar www.dend.nlmet een publiek dat anderhalf keer groter is dan het aantal kijkers van DWDD) #media #kranten #dwdd #gesprekvandedag

26 jan 2020

Sticky Post BCS Politiek, Sjuul Paradijs Permalink

Jaloeziebelastingen

Sticky Post BCS 26 januari 2020

We hoeven aan elkaar niet uit te leggen dat de kosten van dijken, wegen, onderwijs, zorg, onze (internationale) veiligheid en het vangnet voor mensen die om wat voor reden dan ook, buiten hun schuld om, niet kunnen meekomen uit de gezamenlijke belastingpot moeten worden betaald.

De ‘superrijken’, onder wie oud-Unilever baas Paul Polman, pleiten voor hogere belastingen en een faire belastingheffing voor ‘ontwijkers’. Die open brief van hen mag je best met een flinke korrel zout nemen.

Want hoe oprecht is dit?

Alsof niet elk bedrijf van enige omvang op advies van de eigen tax-offices de winsten van links naar rechts sluizen, om uiteindelijk nog meer aandeelhouderswaarde te creëren. Het schrijven past ook naadloos in de Davos-praatjes over klimaat en ‘internationale verantwoordelijkheid’ die eveneens neigen naar hypocrisie.

In Nederland zijn er echter politieke partijen, die zich gesteund voelen door deze miljonairs en miljardairs (!) en vinden dat de belastingdruk in ons land omhoog moet. Meer geld afpakken van de burgers via extra jaloeziebelastingen om het zelf vervolgens ‘democratisch’ te gaan uitgeven.

Kijk je naar doelmatigheid en effectiviteit van de besteding van het belastinggeld dan liggen er stapels onheilspellende rapporten van Rekenkamers en commissies. Er zal ongetwijfeld ook heel veel goed gaan, maar de lijst van blunders, overschrijdingen, mislukte projecten en wanbeleid vergroot het vertrouwen in de overheid allerminst.

En laten we eerlijk zijn: van links tot rechts behoren beroepspolitici tot de categorie ‘uitgevers’ en niet tot de groep ‘verdieners’.

Waarom kijken ze niet eens zelf in de spiegel?

Neem bijvoorbeeld de dure en complexe bestuurlijke organisatie met gemeenten, provincies, waterschappen en centrale overheid. Die is nooit op de schop genomen. Of de inrichting van ons sociale zekerheidsstelsel, nog steeds een lappendeken die prikkels ontbeert om aan de slag te gaan. Waarom het oerwoud aan adviseurs en commisssies niet eens radicaal uitkammen? Of de subsidieslurpers nog eens onder de loep nemen?

Elk kabinet (misschien op ‘Lubbers’ na) geeft structureel niet minder aan het eind van een kabinetsperiode uit maar meer dan in het begin. Het angstzweet breekt je dan ook uit als sommige politici nog eens tientallen miljarden euro’s voor allerlei nieuwe projecten extra willen lenen. Zogenaamd ‘gratis geld’.

Burgers van Nederland, die dezer dagen weer afrekenen met de fiscus, weten dat alleen de zon voor niets opgaat.

–

Lees verder: de brief van de miljonairs en miljardairs:

Lees verder

24 jan 2020

Sticky Post BCS Politiek Permalink

Randstedelijke arrogantie piepelt Zeeland

Sticky Post BCS 24 januari 2020

De bestuurlijke arrogantie waarmee ‘Den Haag’ Zeeland piepelt is werkelijk volkomen van de pot gerukt. Het verwachte kabinetsbesluit van vandaag om de marinierskazerne (én 1800 banen) uiteindelijk níet te verplaatsen naar Vlissingen is bewijs hoe onbetrouwbaar ons landsbestuur kan zijn. De keuze voor Vlissingen was al gebaseerd op handjeklap van in dit geval CDA-politici, die toen doof bleken voor kritiek.

De Zeeuwen zijn terecht razend over hoe en de wijze waarop ze nu geschoffeerd worden. Uitgerekend ‘Een man een man, een woord een woord’ is de ruggengraat van deze provincie. De Belastingdienst, het Kadaster en de rechtbank werden er ook al vanwege ‘bezuinigingen’ gesloten. Luctor et Emergo, en dat kan alleen maar de conclusie zijn, is het zoveelste slachtoffer van randstedelijke suprematie.

Het consequent achterstellen van de regio zit namelijk in de bloedvaten van de Haagse machinerie, het is een tweede natuur van politiek management.

Die leidt ertoe dat de Groningers, hard getroffen door de aardbevingen, jarenlang een rad voor ogen is gedraaid. Ze zijn bedonderd. Friesland en Groningen hebben nog steeds geen fatsoenlijke infrastructuur. Het is ook de reden waarom andere regio’s, of het nu Twente is of de provincie Limburg, zich steeds meer oriënteren op de buurlanden Duitsland en België.

Als je zo met de Zeeuwen, de Groningers, de Limburgers en al die andere Nederlanders in de regio omgaat dan begeef je je als kabinet op een zeer gevaarlijk pad. Het onderschatten van de regio’s maakt deel uit van ‘De Verwaarlozing van Nederland’, waar ik hier al vaker voor waarschuwde.

Vandaag zal er natuurlijk gesproken worden over ‘compensatie’ voor Zeeland, dat ook al de Hedwigepolder verloor vanwege dezelfde onbegrijpelijke elitepolitiek. Voor je het weet vinden de Zeeuwen, een standvastig volk, wel een luisterend oor vinden bij de Vlamingen en staat er een grenspost bij Renesse en Bruinisse.

22 jan 2020

Sticky Post BCS Politiek, Reputatie Permalink

Falende tobambtenaren gepamperd via de draaideur

Sticky Post BCS 22 januari 2020

Mag ik uw aandacht voor Renske Leijten, het Kamerlid van de SP?

Ze botste deze week met premier Mark Rutte over falende tobambtenaren die via een draaideur weer op een toppositie terechtkomen.

Het knetterde in de Tweede Kamer over deze ‘draaideur-ambtenaren’. Waarom? Omdat Leijten feilloos en met alle energie die er in haar lijf huist het opnam tegen het gezag en pal stond voor de gezinnen die geruïneerd werden door een bloeddorstige Belastingdienst.

Zo maar een paar namen van tobambtenaren op een rijtje: Roes, Thunissen, Vermeulen, Langejan, Uijlenbroek. Ook zij kwamen als topambtenaren nadat ze in opspraak waren gekomen weer op hun pootjes terecht via een Hans Kazan-truc: de Algemene Bestuursdienst.

Rutte vind dat Kamerleden deze ‘gave’ mensen niet met naam en toenaam mag kritiseren, maar dat ze ministers en staatssecretarissen verantwoordelijk moeten houden.

Als u en ik echter kolossale fouten maken, zo schreeuwde Leijten het uit, krijg je te horen: ‘Daar is het gat van de deur’. Voor de falende ambtenaar staat de deur altijd wagenwijd open. Aldus Leijten.

Donald Trump noemt deze misbakselcultuur ‘het moeras’, in Den Haag heet het een ‘oplossingskader’, in gewoon Nederlands: die lui horen een schop onder hun kont te krijgen.

Renske Leijten liet deze week in de Tweede Kamer tenminste haar hart spreken, Rutte zijn bestuurlijke logica. Maar het hart wint. Het hart wint altijd.

21 jan 2020

Sticky Post BCS Politiek, Sjuul Paradijs Permalink

De pijn van Amsterdammer zijn…

Sticky Post BCS 21 januari 2020

Met het besluit van het huidige gemeentebestuur om de aandelen van de vuilverbrander AEB van de hand te doen, verdwijnt vrijwel al het vertrouwen in Halsema cs.

Werd de vorige wethouder Udo Kock, die een half jaar geleden nog tot dezelfde conclusie was gekomen, weggebonjourd omdat de roden en de groenen het allemaal veel beter wisten, nu blijkt dat er geen andere mogelijkheid is dan vervreemding van de aandelen. Miljoenen en miljoenen euro’s zijn er ‘verbrand’ door wanbeleid en falend toezicht.

Het is een gotspe, een blamage, geblunder.

Het komt bovenop de betweterij en achterdocht waarmee de hoofdstad dag in dag uit wordt geïnjecteerd door types als GroenLinkser Groot Wassink, PvdA’ster Moorman en hun linkse vrindjes. Of het nu de erfpacht is, parkeertarieven, de regelkneverij, de drukte in de stad, de aanpak van het Haga Lyceum of het woonbeleid: alles wat het huidige college van Amsterdam aanpakt, eindigt vooralsnog in een modderpoel.

Ondertussen viert de (zware) criminaliteit hoogtij en wordt het steeds duidelijker met hoeveel onkunde en weinig draagvlak wethouders functioneren. Om nog maar te zwijgen over deze burgemeester.

Laten we eerlijk zijn; Amsterdam verdient toch echt beter.

De stad van Ajax, het Rijksmuseum, de Jordaan en de Zuidas, het toerisme, de humor, de restaurants en cafés is in handen van types die hier helemaal NIETS mee hebben. De opvolger van de vertrokken Udo Kock weigert zelfs naar de hoofdstad te verhuizen. En dat is onze stad? Hoe voelt het? De pijn van Amsterdammer zijn.

18 dec 2019

Sticky Post BCS Journalistiek, Permalink

De Echo was de krant van Lou Polak en de Amsterdammers

Sticky Post BCS 18 december 2019

,,U spreekt met De Echo, de grootste krant van Amsterdam, met meer dan 500.000 kranten. Elke week weer.”

Zo namen we de telefoon op. In het najaar van 1986 was het mijn eerste baan. Hoofdredacteur was Lou Polak, 148 kilo schoon aan de haak, pugilist en haringliefhebber. Hij wás de krant. Zijn wekelijkse interviews met échte Amsterdammers waren lang maar menselijk. Altijd in de actiestand. Lou zijn vrienden op de krant heetten gabbers.

,,Je moet spelen met de taal”, was een van zijn allereerste adviezen. Hij had ook nog een tweede: ,,In een huis-aan-huisblad is er geen plaats voor politiek, seks en religie”. En de derde: ,,Je krant moet totaal anders zijn dan de concurrentie.”

In 1988 overleed Lou en 31 jaar later overlijdt zijn krant.

De Echo stopt nu.

Ik ben ervan overtuigd dat hyperlokale huis-aan-huisbladen met bevlogen mensen nog steeds toekomst hebben, zij het een moeilijke.

Merkdeskundigen en managers zijn funest. Dat is ook wel gebleken.Tegelijkertijd hebben de traditionele huis-aan-huisbladen de wind tegen. De meeste hebben hun verdienmodel en de inhoud niet vernieuwd. Concurrentie, een bizarre verplichting in Amsterdam om stadsdeelnieuws in 7 edities te brengen, rendementseisen en adverteerders die online geld besteden nekken de krant die 62 jaar bestond.

Dat is uitermate zuur voor de mensen die hebben geknokt voor hun krant én voor de Amsterdammers.

Echter, de wijze lessen van Lou Polak die gelden nog steeds. Ik vind het belangrijk dat zijn naam op dit moment genoemd wordt.

(Disclaimer: Ik heb de foto’s gebruikt uit mijn eigen papieren archief als eerbetoon aan Lou Polak en De Echo. Ik heb niet kunnen achterhalen wie de fotografen zijn, maar ik reken erop dat ze begrijpen dat dit voor eenmalig gebruik is om dit moment van De Echo te markeren.)

17 dec 2019

Sticky Post BCS Politiek Permalink

Een Kamerlid is er voor het volk

Sticky Post BCS 17 december 2019

Het is de schaamte voorbij wat De Belastingdienst heeft geflikt. Jarenlang 10.000 ouders stigmatiseren op basis van etnische profielen en vervolgens de vermoorde onschuld spelen. En dat onder goedkeuring van het allerhoogste ambtelijke en politieke niveau.

Goed dat er daarom parlementariërs zijn, zoals Renske Leijten en Pieter Omtzigt, die niet terugdeinzen voor politieke afpersing. Die wel het lef hebben om te onderzoeken, vragen te stellen, de fractiedicipline te doorbreken. Dit duo heeft het goed begrepen: zij zijn vólksvertegenwoordiger en geen blaffende honden in de roedel van een fractie.

Vandaag zal het zwaard der gerechtigheid door de rest van de Tweede Kamer worden geheven. De onmachtige staatssecretaris Menno Snel moet zijn biezen pakken. Een gotspe trouwens dat deze D66’er er nog steeds zit. En ja, dat geldt ook voor minister Wiebes en een aantal andere stuntelaars die minder doortastende parlementariërs tegenover zich vonden. Wegwezen.

Respect dus voor degenen in de Eerste en Tweede Kamer die afwijken van het gebaande pad. Zij die hun nek uitsteken en zorgen dat ons land en de Nederlanders er beter van worden, verdienen respect.

Dat geldt ook voor de senatoren die de noodwet steunden om het land uit het stikstofdrama te loodsen. Ja, dit kabinet heeft er een absolute puinhoop van gemaakt en verdient daarvoor een rode kaart. Tegelijkertijd kun je aan de kant blijven staan en de hoofdrol spelen in een zogenaamd lollige kerstvideo of je doet zaken met Gaius. Voor dat laatste geldt dat premier Mark Rutte eerder een aantal doodskussen heeft uitgedeeld op basis van politiek opportunisme.

Als Kamerleden zich als echte volksvertegenwoordigers gaan gedragen en niet als anoniem stemvee dan komt het nog wel goed met onze parlementaire democratie.

11 dec 2019

Sticky Post BCS Politiek, Publieke Omroep Permalink

De Holle Bolle NPO rap

Sticky Post BCS 11 december 2019

Leef in het omroepland van verspilling en de NPO,

Het omroepland van Floortje Dessing, Matthijs en KRO,

Kom uit de wereld van de Holle Bolle NOS,

Waar Hilversum leeft van belastinggeld, van NTR tot TROS,

Geld als water, niet doelmatig en zakken vullen,

Van bonnetjes, tonnetjes en van lullen,

Dit is onze nationale omroep, vermold en vergaan,

Waar niemand meer weet wie wat verdient en waaraan,

Het zal je geld maar wezen, van btw tot bpm,

Ben geboren in dat medialand, van Jeroen, Max en M.,

Omroepbladen, taxiritjes, handeltjes en catering,

850 miljoen, het is voorbij, het is geweest, er is geen verbetering,

Tien presentatoren, gebouwen en bv’s, alles heeft zijn prijs,

Dag mooi Hilversum, dag NPO, dag dromenparadijs.

–

(Voor wat meer uitleg verwijs ik je naar ‘Hilversum in beeld’ van de Algemene Rekenkamer)

Of naar het persbericht:

06 dec 2019

Sticky Post BCS Geen categorie Permalink

Ze maakten van de Belastingdienst een roofdier

Sticky Post BCS 6 december 2019

Wat kan een eerzame burger doen als de overheid de inquisitie hanteert? Ambtenaren bestempelen je rücksichtlos tot fraudeur, behandelen je als oud vuil en dwingen je om je leven op zijn kop te zetten. Het schofterige gedrag van een Belastingdienst in de kwestie van de kinderopvang snijdt diep in de ziel.

De Verwaarloosde Samenleving, waarover ik de laatste weken telkenmale schreef, schuilt niet alleen in het uitgemergelde onderwijs, de zorg, onze veiligheid, de managersmentaliteit of in het rechtssysteem. Ook het morele kompas van politici is – op enkele goede uitzonderingen na – dolgedraaid.

Het gedrag van staatssecretaris Menno Snel, uiteindelijk verantwoordelijk voor de verrotte mentaliteit die heeft geleid dat bijna 10.000 Nederlandse gezinnen willens en wetens werden gestigmatiseerd, is stuitend. Hij redde deze week zijn politieke hachje omdat de andere coalitiepartijen hem dekten. Waarom? Het bloedvergieten in het kabinet is anders niet meer te stoppen.

Maar leg eens het vergrootglas op de vertrokken bewindslieden in het Rutte-tijdperk. Mark Harbers, Halbe Zijlstra, Fred Teeven, Frans Weekers, Ard van der Steur, Jeanine Hennis-Plasschaert; deze ministers en staatssecretarissen vertrokken voornamelijk vanwege Haags gepingpong, politieke spelletjes.

Bij Menno Snel, behorend tot de politieke elite van D66, is het anders. De man kan geen dag langer meer staatssecretaris zijn. Het zijn vaders, moeders, kinderen, jou en mijn buren, die het slachtoffer werden van ambtenaren die hun ambt bezoedelden: ze maakten van de Belastingsdienst een roofdier die werd losgelaten op weerlozen.

Menno, stop de verwaarlozing! Begin bij jezelf!

Subscribe to our newsletter!