Theo Jongedijk: De illusie van een stem en een lot

Verkiezingen in een politiek landschap van een twintigtal  partijen, zonder kiesdrempel, geven de burger eenzelfde soort illusie als het kopen van een staatslot.

Een gewaagde stelling. Het gaat immers om het vergelijken van appels met peren.

Het staatslot deelt weliswaar dezelfde illusie van het uitbrengen van een stem bij de komende Tweede Kamerverkiezingen op 22 november: de verwachting dat je er beter van kan worden. Dat is dan ook de enige overeenkomst. 

Tropisch eiland

Allemaal hebben we weleens gedroomd van een miljoenenbedrag in de oudejaarsloterij. Van een vijfsterrenhotel op een tropisch eiland: er leven zonder zorgen om de dag van morgen. Maar bij de trekking van de loterij spat de droom voor de meesten al direct uiteen:. 

Een veiliger land. Een beter klimaat. Een waardevast pensioen. Een eerlijkere bestuurscultuur. Misschien dromen we er nog nét niet van. Het zijn wel wensen waarvan velen de illusie koesteren dat ‘de politiek’ ze kan waarmaken. 

Je hoeft er niet eens een staatslot voor te kopen. Een rondje rood kleuren in het stemlokaal volstaat.

Staat jouw rode hokje op winst tijdens de spannende verkiezingsavond? Juich niet te vroeg. Ook andere rode hokjes hebben gewonnen.

Compromissen moeten worden gesloten. Zonder dat spel van geven en nemen, komt er geen regeerakkoord. Met het staatslot was direct al duidelijk dat jij behoorde tot de verliezers. Weg waren de dromen. 

Loterij

Na de verkiezingen wordt het lang wachten op een betere toekomst.  Binnen vier jaar moet het gebeuren. Als het meezit.

Zit het tegen, met een twintigtal elkaar weinig toegevende en slecht vertrouwende partijen, is dat niet uitgesloten. Wordt het opnieuw een stembusgang om een hokje rood maken.

Met zo ongeveer dezelfde geringe kans op het uitkomen van je dromen als in de Staatsloterij.

Tel uit je winst. 

Theo Jongedijk

Foto: Flickr, Chris Winters