Nederland was met D66 al ruimschoots voorzien van een politieke partij zonder ruggengraat. Daar kwam Volt Nederland nog eens bij. Toevallig zijn het ook de twee partijen die het geschorste Kamerlid Nilüfer Gündoğan politiek onderdak boden. Bij de eerste bleek er geen verdere carrière te zijn weggelegd voor de Amsterdamse van Turkse komaf. Bij de tweede, Volt Nederland, kon Nilüfer nog wel wortel schieten.
Haar handtekening onder het ledenformulier leverde een fraaie tweede plaats op op de kieslijst. En niet te vergeten, een goedbetaalde baan in het parlement.
Daar schoot deze Nilüfer Gündoğan als een aangestoken vuurpijl door de Kamerbankjes. Altijd in de overdrive en bloedfanatiek. Ze trok luidruchtig ten strijde tegen het onsmakelijke deel van het parlement. Gündoğan vergaloppeerde zich met haar aankondiging dat haar partij met een initiatiefwet zou komen om op de overwaarde van de eigen woning vermogensbelasting te gaan heffen.
Een opgewonden typje dus.
Maar om Nilüfer Gündoğan, die nogal wat tegenslagen in haar leven heeft gekend, nu meteen in het rijtje van The Voice en een foute Ajax-directeur te plaatsen, zoals het Volt-bestuur de facto heeft gedaan, gaat veel te ver. Met de aanpak van deze amateurs is het vonnis over Nilüfer Gündoğan al geveld voordat er een rechter aan te pas kon komen. Haar reputatie is zwaar beschadigd door heel erg hijgerig meteen naar het zwaarste wapen te grijpen.
Even heel eerlijk om misverstanden te voorkomen: het parlement kan heel goed zonder de inbreng van deze Nilüfer Gündoğan. Datzelfde geldt ook voor haar partij die dit zo onnozel aanpakt.
Tegen al dat naïeve Volt-volk: waar heb jullie eigenlijk op gestemd?