Met Olaf Scholz als leerling-bondskanselier in Duitsland; Emmanuel Macron als potentieel verliezer van de aanstaande presidentsverkiezingen in Frankrijk; premier Boris Johnson als letterlijk en figuurlijk aangeschoten wild in Engeland en premier Viktor Orban van Hongarije als eerstvolgende kandidaat om het stuurloze EU-schip te verlaten, weet de Russische president Vladimir Poetin dat het vrije westen wankelt.
Het momentum is daar om met een inval in Oekraïne de door hem geliefde oude geopolitieke verhoudingen te herstellen, waarvan Poetin bij het ineenstorten van het ijzeren gordijn eind jaren tachtig als geheimagent van de KGB in Dresden met spijt afscheid nam.
Decadente westen
Het decadente Westen dat zich wellustig wentelt in woke gestuurde genderneutraliteit; dat worstelt met het coronavirus en Wappies die deze besmetting aangrijpen om de poten onder de democratische rechtsorde vandaan te zagen.
Met afzwaaiend secretaris-generaal Jens Stoltenberg van de NAVO die vooral bezig is zich warm te lopen als nieuwe president van de Noorse Centrale Bank. Het wankele Westen kan alleen nog – zoals zo vaak in het verleden – hopen op redding door de Amerikanen, ware het niet dat deze machtsfactor van weleer onder leiding staat van een lichtdementerende, hoogbejaarde Joe Biden.
Ontredderde bevolking
Diens populariteit in eigen land is tot hetzelfde nulpunt gedaald als de betrekkingen met Poetin. De devaluatie zette in na Bidens smadelijke terugtrekking uit Afghanistan met achterlating van niet alleen een ontredderde bevolking maar ook een wapenarsenaal waarmee de Taliban nu goede sier maakt, terwijl Oekraïne daarmee de eigen veiligheid had kunnen opvoeren.
Het assisterende werk destijds van onze ministers Sigrid Kaag (Buitenlandse Zaken) en Ank Bijleveld (Defensie) om de Nederlandse helpers van destijds in Afghanistan veilig uit dat fundamentalistische wespennest te halen, was geen spat beter.
Tsaar Poetin keek toe en bereidde in alle rust zijn meesterzet voor die het wankele Westen nu in angst en beven doet leven.
