NL: Land van melk en honing

Er is geen oorlog in Albanië. Evenmin in Servië en Kosovo. Toch weten steeds meer mensen uit die landen de weg naar hier te vinden om asiel aan te vragen.

Dat blijkt uit cijfers van het Centraal Bureau voor de Statistiek (CBS) over de maand maart. De afgelopen maand zijn er meer Albanezen naar ons land gekomen dan Syriërs van wie wel kan worden aangenomen dat ze op de vlucht zijn geslagen voor de burgeroorlog in hun land.

Het voordeel van de cijfers van het CBS als bron is dat ze ongekleurd inzicht verschaffen wat er getalsmatig aan de hand is.

Opmerkelijk is het dat er plotseling een tendens is dat mensen uit veilige landen van de ene op de andere dag vrij collectief ons land hebben uitgekozen om hier te komen wonen.
Alsof de Nederlandse immigratiedienst en het Nationaal Bureau voor Toerisme campagne hebben gevoerd om onder de aandacht te brengen dat dit land nog lang niet vol is. Dat we met smart wachten op nog een paar nationaliteiten erbij omdat de multiculturele samenleving ons de afgelopen decennia alleen maar zegeningen heeft gebracht.

Dat hier werk en huizen in overvloed zijn, dat er nergens wachttijden voor zijn, niet in de ziekenhuizen en niet bij de attracties van de Efteling en al helemaal niet in de Keukenhof waar nu werkelijk door het ontluikende voorjaar alle tulpen in bloei staan.
Nederland als het land van melk en honing. Heeft dat daar op billboards gestaan, of is het geadverteerd in de dagbladen?

Zou het misschien kunnen dat werkloos geworden mensensmokkelaars na de dubieuze afspraak van Europa met Turkije hun werkterrein hebben verlegd?
Den Haag wakker worden. Tijd voor een onderzoek.

Theo Jongedijk