Obesitaspatienten zijn een verdienmodel

Het is waar: aan obesitaspatienten wordt geld verdiend. In Nederland worden er jaarlijks inmiddels 9.000 maagverkleinende operaties uitgevoerd en we staan met dat aantal in de mondiale top. Wie met een bmi-index van 40 of meer rondloopt en van zijn kilo’s afwil, heeft grote kans om door de selectie te komen.

Voor de betrokken patiënt om meerdere redenen een verlossing, voor de medische zorg en verzekeraars ook. Hoge (toekomstige) zorgkosten worden door te opereren voorkomen. Uit eigen ervaring kan ik u melden dat de wereld er echt anders uitziet als je tientallen kilo’s kwijtraakt en dat je er ook nog wat langer kunt blijven rondlopen.

De neiging bestaat om de 40+ index los te laten en ook anderen, op basis van een medische indicatie, te opereren. Ook dat heeft weer een kostenbesparend effect voor de zorg.

Wat echter wordt vergeten is de nazorg. Vooral vrouwen zijn daarvan de dupe. Want met de blijdschap over de verdwenen kilo’s is het na anderhalf jaar wel gedaan als de overtollige huid voor enorme psychische drama’s en scheidingen zorgt. Want die tweede operatie wordt namelijk niet vergoed door dezelfde verzekeraars.

Het gaat vaak om mensen die dit niet uit eigen zak kunnen betalen.

De obesitasindustrie moet zich het lot van deze groep aantrekken. Bij talloze ziekenhuizen (Eindhoven, Arnhem, Slotervaart, Beverwijk, Groningen) staat een operatiefabriek, opgebouwd met geld van de verzekeraars. Waarom niet selectiever als het gaat om de eerste operatie en de tweede huidoperatie wel vergoeden voor degenen die het niet kunnen betalen?