Thierry Baudet en zijn partij zijn niet langer nog serieus te nemen. Terwijl de man aanvankelijk een gevoelige snaar raakte bij het electoraat aan de rechterkant van het politieke spectrum stort zijn partij Forum voor Democratie als een plumpudding in elkaar. Veroorzaakt en door toedoen van Baudet zelf. Hij heeft de aanstaande ondergang eigenhandig in werking gezet.
Wie het politiek theater Baudet aanschouwt, weet dat het dun ijs is waarop het Forum werd gebouwd. Zo dun zelfs  dat het het politiek gewicht van een kilo ganzenveren niet kan dragen. Baudet trok in de afgelopen twee jaar een spoor van rellen, intriges en schandalen. Voor de schuldvraag van zijn eigen falen wijst hij brutaalweg met zijn vinger naar de media. Een oude, doorzichtige truc uit de gereedschapskist van populisten.
De andere kant van de medaille is dat Baudet in zeer korte tijd met zijn Forum vaste grond onder de voeten kreeg. In razend tempo werd het Forum zelfs de grootste partij. Een grote groep Nederlanders, teleurgesteld in het ‘politiek kartel’, vond er tijdelijk onderdak.
Het succes van Baudet, weliswaar kortstondig, is voor traditionele politieke partijen ook een alarmsignaal. Zelfs als je geen agenda hebt, schreeuwt en blaat ben je in staat om massaal stemmen te winnen totdat je eigen partijgenoten vinden dat er te allen tijde zuivere koffie moet worden geschonken. En terecht.
Op deze zonnige namiddag in november sleept Thierry Baudet zijn geesteskind mee in een draaikolk van zelfdestructie.
