De minister en voormalig staatssecretaris ‘Kinderopvangtoeslag’ speelde de vermoorde onschuld, zittend achter de verhoortafel recht tegenover het SP-Kamerlid dat al jarenlang knokt voor de belangen van de 9.000 gedupeerde gezinnen.
Het was het ontluisterende beeld, voor het oog van het Nederlandse volk, van een Haagse Oblomov. Een ijdele man die de andere kant uitkeek toen het zijn plicht was om als dienaar van de Kroon burgers te beschermen tegen een losgeslagen Belastingdienst. Deze politicus, die tegenover staatshoofd de eed heeft afgelegd, klaagde ook nog eens als een klein kind over zijn nachtmerrie-baan als staatssecretaris Financiën destijds.
Die man dus.
En Eric Wiebes gaf het deze middag ruiterlijk toe. Hij heeft niet alleen de Tweede Kamer voorgelogen in zijn antwoorden op vragen van CDA’er Pieter Omtzigt over de horrorpraktijken bij de kinderopvangtoeslag. De toenmalige staatssecretaris liet gewone burgers, die onder zijn verantwoordelijkheid met een pennenstreek tot fraudeurs werden bestempeld, aan hun lot over.
Het is zo overduidelijk dat deze Wiebes zijn geloofwaardigheid volledig kwijt is. Politiek en ook moreel. Daarvoor hoef je het oordeel van de Parlementaire Ondervragingscommissie niet af te wachten. Geen enkele schaamlap is groot genoeg om deze etterende wond af te dekken.
Wiebes heeft geen keuze: opstappen, wegwezen, sleutel inleveren, wieberen! Hij kan dit kabinet-Rutte, dat straks een antwoord moet formuleren op een vernietigend onderzoeksrapport, niet langer belasten met zijn ministerschap.
