Het enthousiasme voor Wopke Hoekstra als de nieuwe messias van het CDA staat in schril contrast met het gepruts van de leiding van die partij. Het is een geluk bij een ongeluk dat corona-minister Hugo de Jonge zelf bij nader inzien er nog achter kwam dat hij veel te gulzig is geweest met de opeenstapeling van zijn politieke functies in verhouding tot zijn capaciteiten.
De Jonge werd vanzelf aangeschoten wild. Niet alleen de coronacrisis maakt hem kwetsbaar. Zijn partij het CDA, met amateurvoorzitter Rutger Ploum voorop, groef vakkundig zijn valkuilen. De partij van Biesheuvel, Van Agt, Lubbers en Balkenende heeft er het afgelopen jaar een ongelooflijke puinhoop van gemaakt.
Waarom zou Wopke Hoekstra opeens de ideale premierskandidaat zijn, los even van de goede looks?
Als minister van Financiën laat Hoekstra de euro’s rollen als water uit de kraan. Hoekstra is niet vies van opzichtige acties: zie hoe hij zich laatstelijk opstelde in de KLM-kwestie met de piloten. Politiek gezien staat Hoekstra met zijn portefeuille, een van de belangrijkste in het kabinet, in de schaduw van de actualiteit. Hoe gaat hij met VVD-leider Rutte geloofwaardig in debat de komende maanden, terwijl het nu vier handen op een buik is? Het beleid van het kabinet-Rutte is ook het beleid van Hoekstra. Bovendien zag Wopke eerder af van een plek op de CDA-kandidatenlijst omdat het werk in de Tweede Kamer niet beantwoordt aan zijn levensmissie.
Maar toch.
Het is helemaal waar dat de nieuwe combinatie Hoekstra/Omtzigt een veel aantrekkelijker optie is voor het potentiële CDA-electoraat. Maar vooralsnog wordt dit duo ook nog eens het strijdgewoel ingestuurd met een verkiezingsprogramma dat op het lijf van de vorige lijsttrekker is geschreven. Niet dankzij, maar ondanks de CDA-leiding is er nu ruimte om alsnog het conservatieve deel van Nederland te mobiliseren, waardoor er mogelijk een volwaardig alternatief ontstaat voor linksachtige kabinetten.
