Ja, het is een duiventil. Een gemiddeld Kamerlid heeft geen enkele gêne meer. Ook een zekere Bart de Liefde, in dit geval van de VVD, gaat zo maar weg. De zoveelste. Een leuke baan bij een ongetwijfeld heel leuk bedrijf. Zo maar. Op een januarimiddag. Even zeggen dat je er genoeg van hebt. Dat je ambities hebt. Wachtgeld hoef je niet. Je hebt er gewoon genoeg van.
Kende u Bart. Niet? Zat hij er namens u als VVD-stemmer? Misschien. Gun de man het allerbeste, maar waar het mij om gaat is deze mentaliteit. Het Kamerlidmaatschap is ongeveer het allerbelangrijkste wat je in je leven MAG doen. Je stelt je beschikbaar voor een partij, je krijgt het vertrouwen en over de rug van de partij en de partijleider mag je de regering controleren en je mag gaan wetgeven. Dat is geen baan, het is een voorrecht, een roeping.
Ze gooien dit weg alsof het om een paar oude schoenen gaat. Het is een demasqué, vernietiging van een politiek ideaal, je maakt van het allerhoogste goed een wegwerpartikel. Je verloochent niet alleen jezelf, je verloochent het gezag van de politiek.
In onze samenleving van ‘alles moet kunnen’, moet je juist dit grote goed koesteren als ware het meest kostbare in je leven. Klinkt dit ouderwets of nobel? Het is de waarheid.
Better call Sjuul
