Gisteren vond ik een oud schoolschriftje van mij, waarschijnlijk uit 1979. Het vak Handel. Op de allerlaatste pagina ontdek ik een opsomming van het kabinet Van Agt-Wiegel in het bibberige handschrift van een tiener.
Vergetelheid
Dertien namen van ministers opgeschreven. Dany Tuynman en Ton van Trier, ministers van Verkeer en Wetenschapsbeleid. Twee namen die in de vergetelheid zijn geraakt. Andere weer niet. Zoals die van de twee naamgevers of Braks, Albeda, Pais en Ginjaar.
Zo maar toen genoteerd op een lege bladzijde. De lijst is niet volledig.
Een bijzonder kabinet. Met bijzondere mensen. Zoals ook Neelie (toen nog) Smit-Kroes als staatssecretaris, Job de Ruijter, Fons van der Stee. Frans Andriessen en Pieter Beelaerts van Blokland.
Kloof
En hoe is het nu? Blok, Bussemaker, Plasterk, Hennis, Koenders, Schultz. Allemaal ook dienaren van de Kroon. Net als toen. Ze zijn kinderen van een andere generatie. Gewone mensen, zoals u en ik. Maar is het daardoor beter? Was er toen niet meer gezag? De kloof tussen burger en politiek is dusdanig geslecht dat het moment is bereikt dat het vertrouwen in de politiek helemaal weg is.
Schrijven de tieners van nu ook nog de namen van dit kabinet in de notities op hun Iphone?
Les 1: Better call Sjuul
