Harm van Riel, Frits Bolkestein, Hans Wiegel, Molly Geertsema, Pieter Hofstra, Theo Joekes, Hans Hoogervorst, Henk Kamp, Frits Korthals Altes.
Het is zo maar een greep uit de rijke geschiedenis van volksvertegenwoordigers van de VVD. Een indrukwekkend lijstje met onafhankelijk denkende liberalen. Die VVD’ers gedroegen zich níet als schapen in een kudde die braaf de herder volgden. Verre van dat zelfs. Stuk voor stuk hadden ze het lef om tégen te spreken. Ze maakten voortdurend duidelijk aan hun partij en aan de kiezers dat zij waren gekozen om ‘zonder last of ruggespraak’ te oordelen over het kabinetsbeleid en de partijkoers.
En dan zijn we nu in 2019 beland.
Albert van den Bosch, Tobias van Gent, Rudmer Heerema, Daniel Koerhuis, Antoinette Laan-Geselschap, Roald van der Linde, Bart Smals, Ockje Tellegen, Judith Tielen.
Dat is een ander lijstje. Kent u deze liberalen? Ze zijn met 32 in totaal en samen vormen ze momenteel de grootste fractie in de Tweede Kamer. Maar na 9 jaar Rutte zijn deze VVD’ers omgekat tot een groep anonieme partijvolgers, zonder blos op de wangen, zonder profiel, zonder enig politieke lef. Ze zijn gehunt op volgzaamheid en zwijgzaamheid. Hun passie en idealen ruilden ze in voor het toegangspasje van de Tweede Kamer.
Op het moment dat premier Rutte na het schenden van beloftes over hypotheekrente-aftrek, steun aan Griekenland, het generaal pardon, de koopkracht in deze stikstofcrisis opnieuw kiezers dreigt verloochenen, komt het er nu op aan. Het zijn de 32 VVD’ers in de Tweede Kamer die een rode lijn moeten trekken als er wordt gesold met de geloofwaardigheid van de partij.
Is het horen, zien en zwijgen? Of wordt de VVD-erfenis van Van Riel, Wiegel, Korthals Altes en al die andere coryfeeën nog serieus genomen?
