Dat er een nieuwe kabinetscrisis aankomt is geen aanname, maar een feit. Behalve het klimaat en sinds vandaag ook het kinderpardon liggen er voldoende bananenschillen om dit onzalige en onzichtbare kabinet-Rutte te stoppen.
Maar wat krijg je er voor terug? Na de ellenlange kabinetsformatie in de zomer van 2017 gaat de coalitie van VVD, CDA, D66 en Christenunie een onstuimige fase in. Want na de komende Provinciale Statenverkiezingen komt er van wetgeving weinig meer terecht. Het wordt ‘pompen en/of verzuipen’.
Dat kan er ook nog wel bij. Politieke onrust in het Verenigd Koninkrijk, Duitsland, Frankrijk, België, Polen, Frankrijk en de Verenigde Staten en straks dan ook in ons eigen Nederland is nooit goed.
Voor de VVD, als grootste partij van Nederland, dus een uitdaging. Erelid Hans Wiegel gaf vandaag in zijn rol als columnist alvast een schot voor de boeg. Als representant van de blazer- en witte-wijn-cultuur in zijn partij kwam Wiegel in actie. Het rücksichtlos aan de kant schuiven van de populaire Ankie Broekers-Knol (1946) als voorzitter van de Eerste Kamer is hem en het andere VVD-erelid Korthals Altes een doorn in het oog.
Je ziet op je netvlies de ereleden Wiegel en Korthals Altes op het VVD-partijbureau inpraten op het huidige VVD-bestuur. De oude, wijze mannen tegenover de nieuwlichters, de managers, de overlevers. Dat gesprek ging over normen en waarden, over senioriteit en gezag, over vertrouwen.
De VVD’ers van nu keken de andere kant op. Ongemak. De VVD heeft wel iets anders aan het hoofd.
