Zie zo. Dat is gebeurd. Mijn stembiljet is verscheurd. Zo maar met het oud papier mee is te gemakkelijk. Scheuren is een daad van verzet tegen deze schijndemocratie.
Tegen de geldverspilling bijvoorbeeld. Veertig miljoen euro, waarvan 2 miljoen euro propagandageld, wordt er in het Oekraïne-referendum gedumpt. Geld dat ziekenhuizen nodig hebben voor onderzoek, waarmee meer ouderen geholpen hadden kunnen worden bij de thuiszorg en scholen met dat geld beter onderwijs hadden kunnen geven.
Verzet richt zich ook op de schijndemocratie die een adviserend referendum oproept, waarbij een gekozen meerderheid in onze representatieve democratie door een schreeuwerige minderheid kan worden teruggefloten. De bijl aan de wortel van dezelfde democratie.
Ook verzet tegen de politieke misleiding. Van het ja- én van het nee-kamp. Alsof we door het zogenaamd tegenhouden van het Oekraïne-verdrag een Nexit dichterbij brengen. Of dat de corruptie in dat land, dat op de huid wordt gezeten door Poetin en waar de euro’s Verhofstadt en Van Baalen ongefundeerde beloftes deden, hiermee wordt gestopt. Er wordt ons een fopspeen voorgehouden.
Je mag in ons landje schreeuwen, porren, bekritiseren en ergens tegen zijn, maar politiek belletje trekken en snel weghollen zonder enig verantwoordelijkheidsgevoel stuit tegen de borst en mag niet worden beloond alleen maar om ze daar in Den Haag en in Brussel eens ,,een lesje te leren”.
De snippers van het stembiljet liggen in de vuilnisbak. Koffiedrek en schillen er omheen. De eerste keer en hopelijk de laatste keer.
