Slechtste zorg, dikste verdieners

Uitgerekend de top van ondermaats presterende verpleegtehuizen blijkt in vergelijking tot betere instellingen de hoogste salarissen te verdienen. Het inkomen bij de slechteriken ligt veelal boven de balkenende-norm,  de maximale grens  voor inkomens uit belastinggelden.

Voordat vakantie vierende Tweede-Kamerleden zich verontrust, verbaasd en verbolgen tonen over hetgeen hier aan de hand is en naar Den Haag afreizen, een simpele vraag.

Kan het logischer dan dat de slechtste zorg wordt verleend in tehuizen waar de directies de hoogste salarissen verdienen?

Immers, een deel van het budget van die ondermaats presterende tehuizen is niet aan zorg uitgegeven maar aan de riante honorering van de directieleden.

Een situatie die helaas niet is te voorkomen, blijkt uit een reactie van een Kamerlid op BNR. Zij hield een ingewikkeld verhaal over de Wet Normering Topinkomens die niet meer voorstelt dan een papieren tijger. De volksvertegenwoordigster volstond met het doen van een beroep op het moreel besef van de slecht presterende topverdieners om zélf iets aan hun te riante inkomen te doen.

Zou ze nu echt geloven dat…?

Nee, natuurlijk niet.

Maar wat kan ze anders?

Bijvoorbeeld de falende directies volledig ongeschikt verklaren voor de maatschappelijk verantwoordelijke taak die zij uitoefenen in een sector waar het personeel op de werkvloer al zwoegend bij nacht en ontij nauwelijks het beleg op de boterham verdient. Het Kamerlid liet het na.

Als het zomerreces van de Tweede Kamer straks na vele weken weer voorbij is, is deze ‘affaire’ vergeten. Dat geldt dan ook de bewoners die volledig afhankelijk zijn van zorg die deze benaming in slecht presterende tehuizen nauwelijks verdient.

Over verdienen gesproken, directies.

Theo Jongedijk