Heer Anton, een man van eer, draait zich om in zijn graf. De deuren van Vroom & Dreesmann op slot? Het is een nachtmerrie voor de 8000 gezinnen. Zij zijn het slachtoffer van een bizar kapitalistisch spel. Komt dat uit de koker van een SP-fanaat? Neen, Maar het is wel waar. Natuurlijk zeilde V&D tussen tafellaken en servet. Geen Lidl, Primark of Aldi, waar zelfs de Jan Modaal door de crisis gedreven zijn euro’s besteedde, maar ook geen Bijenkorf of een Bol.com.
Ruim twintig jaar gelden was het al een drama, Er was steeds weer hoop. Met nieuw management. Met nieuwe winkelformules. Hoop op een beter resultaat. En de mensen die er nog werkten waren bloedtrots op hun V&D.
Ze zitten nu thuis. Met de tranen in hun ogen. Weg droom, weg baan. Uiteindelijk werd de keten keten speelbal van vastgoedeigenaren, een Amerikaanse belegger en nieuw management. Langs de rand van een ravijn schuifelden ze. Opgejaagd door de financiële nood, maar gesterkt door de klanten die het warenhuis met inmiddels 70% korting bleven opzoeken. Met La Place, waar de porties vers en groot zijn, waar de aasgieren omheen cirkelen op zoek naar rottend vlees.
Heb compassie met het personeel. Zij hebben hun stinkende best gedaan. Dag in, dag uit. Maar heb geen mededogen met het management en met het aandeelhouderschap. De uitvaart begon in 2004 toen V&D van de beurs werd gehaald en de grote uitverkoop van Vendex begon. De som der delen is meer waard het geheel. Met dat soort geblaat begint immers de mars naar vernietiging, waarbij geld de boventoon voert. Vandaag wordt het requiem van Mozart gespeeld voor de slachters van een van Nederlands mooiste bedrijven.
Dit is een schande.
