Gedoodverfde Oranje-winnaars  werden verliezers in Rio.
Onze Koning en Koningin van de Spelen bleken in de arena nog geen Prins en Prinses  waard te zijn.
Ze verbleekten in hun eigen schaduw.
Opgezweept door media en publieke opinie in eigen land konden ze de hooggespannen verwachtingen niet waar maken.
Daartegenover baarde het spektakel in het door armoede en corruptie geteisterde gastland onverwachte helden en heldinnen. Zij waren in de pers niet de hemel ingeschreven, lagen op geen enkele tong en van sommigen was hun aanwezigheid in Rio bij het grote publiek niet eens bekend.
Zonder de onmetelijke druk die rustte op de schouders van de al bewierookte favorieten doken deze figuranten uit het niets op om met dikverdiend eremetaal naar huis terug te keren.
Zij moeten zich nu ook gaan wapenen tegen chauvinistische sportverslaggevers  en de hongerige meute thuis die verwachten dat na deze briljante uitschieters alleen nog maar pareltjes van het zuiverste soort worden geoogst.
Het is net als in de financiële wereld; ‘prestaties uit het verleden, bieden geen enkele garantie voor de toekomst’.
Zoals Nederlanders bij een voetbaltoernooi al voor de aftrap gewend zijn om uitgebreid te discussiëren over de locatie voor de huldiging had TeamNL in Rio niet alleen de handenvol aan tegenstanders maar vooral aan zichzelf.
De ene teleurstelling was nog niet voorbij of de volgende kondigde zich aan met als uitschieter de ophef rond een avondje stappen van een bij voorbaat gedoodverfde winnaar.
Dat akkefietje illustreert dat van de oorspronkelijke Olympische gedachte dat meedoen belangrijker is dan winnen helemaal niets meer over is. Zoals in het parlement steeds vaker ‘fractiediscipline’ wordt verwacht van de geachte afgevaardigden en er geen ruimte meer is voor een eigen mening, heeft een sportman niets meer te vertellen over zijn eigen voorbereiding.
Het is de grootste kater van deze Spelen dat we nooit zullen weten of de atleet in kwestie sneuvelde door de druk van de media en de publieke opinie of door de heerlijk heldere stapnacht negen dagen voor de finale in het zo verleidelijke Rio.
Theo Jongedijk
