Het verschil tussen barmhartigheid en een slagboom is twee maanden. Wir schaffen es dus nicht. In plaats van de politiek met de open armen staat er straks een douanier die onze grens bewaakt. Kom maar binnen, klonk het in Duitsland, bij de naïevelingen aan de tafels van de talkshows, in de huiskamers van de Nederlanders met een heel groot hart.
Hartverwarmend, dat wel. Naïef, dat vooral.
We zijn twee maanden verder. En wat zeggen onze politiek leiders? We kunnen zo niet langer doorgaan, we kunnen het niet aan; we moeten onze samenleving beschermen, we moeten dit, we moeten dat, we moeten zus, we moeten zo: Schengen opschorten.
Holle frasen in holle vaten.
De vluchteling van twee maanden geleden is dezelfde als die van vandaag. Maar onze wereld is drastisch veranderd na de terreur in Parijs. En, dat is het ergerlijke, waarom is toen niet meteen voor een strikte handhaving van de grenzen gekozen?
Twee maanden dus. En de melkt kookt over.
Better call Sjuul
