Daar sta je dan. Wat ga je ze vandaag dan weer vertellen? Dat onderwijs er een paar centen bijkrijgt, dat je met je met je linkse vrienden verder gaat hobbyen met de klimaatafspraken van Parijs, dat de rijken niet rijker mogen worden of dat we van de crisis afzijn dankzij de PvdA?
Wat zouden ze ervan denken? Joop den Uyl? Willem Drees? Wim Kok? Zeventig jaar oud en de socialistische idealen verkwanseld. De pijn die Kok in 1994 voelde toen hij voor het eerst moest gaan regeren met de asocialen van de VVD lijkt jou niet meer te treffen. Wat is het toch heerlijk om met elkaar de armoede wat groter te maken.
Hoe stoer ga je vandaag doen? Lef kunnen ze je niet ontzeggen. Maar de geschiedenis dreigt zich te herhalen. In 2017 wordt er gedanst op de puinhopen van dit paarse kabinet. Gelul, zeg je. Maar het gaat opnieuw gebeuren. Klavertje, Pechtold, Buma, Wilders, Roemer, Piketty; ze eten straks het kaas van je brood.
Wees eerlijk vandaag. Geprobeerd en verloren. Jij komt in dat andere rijtje. Melkert, Bos, Cohen. Ook mensen die de sociaal-democratie dienden. Ze verdwenen geruisloos achter de coulissen.
Daarom een advies voor straks. Geef je partij een mooi cadeau. Zeg gewoon dat je weggaat. Dat je er klaar mee bent. Met die trui van Spekman en met die fractie vol met onbenullige backbenchers.
Stop met huichelen. Dat is het eerlijke verhaal voor vandaag. En vraag je opvolger alvast op het podium. Geef hem die roos en een enkeltje Rotterdam.
Gefeliciteerd en fijne verjaardag verder.
