Laten we nu niet doen alsof de wachtgeldregeling voor politici de grootste wantoestand is die dit land kent. Wie dat wel doet, bedrijft een malle vorm van populisme.
Als een onbenullig lid van de Tweede Kamer vrijwillig vertrekt dan is het inderdaad bezopen dat deze D66-mevrouw jarenlang luxe kan leven van belastinggeld. In dat geval zou de normale ww-regel moeten gelden: geen uitkering. Ook goudgerande, pensioenachtige douceurtjes moeten onmiddellijk worden afgeschaft om dit soort profiteurs af te schrikken.
Gebruik de wachtgeldregeling echter nu niet om alle politici weg te zetten als zakkenvullers, die in de Tweede Kamer zitten louter voor het geld, het volgende betere baantje of het pluche. Politici die dat namelijk wel doen, behoren van een koude Haagse kermis thuis te komen.
Daarentegen hebben Nederlanders die uit ideële motieven ervoor kiezen om volksvertegenwoordiger te worden ook kinderen, een hypotheek en een huishouding. Of willen we alleen politici die een bankrekening hebben met meer dan zes nullen?
Het is bovendien redelijk dat als bewindslieden willen of moeten opstappen (in beide gevallen gaat dat gepaard met vaak schadelijke publiciteit) er ook een beperkt vangnet is. Wie steekt anders zijn hoofd nog in zo’n strop?
Ook Hans Wiegel, de olijke VVD-prominent, weet dit allemaal. Hijzelf en zijn partij hebben de afgelopen decennia maar weinig gedaan aan het wachtgeldsysteem.
Het helpt bovendien als partijen hun kandidaten beter zouden screenen om ongevallen te voorkomen en bijvoorbeeld een halvering van de Tweede Kamer levert meer debat op hoofdlijnen op, betere controle en scherpe politici. Ook elders, zoals bij de waterschappen, Â gemeenten en provincies, kan het aantal amateur-politici omlaag.
Schieten met een kanon op een olifant helpt niet. Zorg gewoon dat de olifant wat kleiner wordt.
