OUD JOURNALIST TMG SCHRIJFT BOEK OVER WERKLOOSHEID

In de eerste week van dit nieuwe jaar verschijnt er van de hand van Theo Jongedijk vaste caller, op Better Call Sjuul, maar bovenal oud-journalist van TMG met 38 dienstjaren bij vlaggenschip De Telegraaf, een boek over werkloosheid en solliciteren.

Zijn voormalige werkgever maakte uitgerekend op Oudejaarsdag bekend bij een komende reorganisatie opnieuw 45 journalistieke banen te zullen schrappen.

Jongedijk is uiterst verontrust over de stand van zaken in de Nederlandse dagbladjournalistiek. Als zoon van Jaap Jongedijk, in de jaren zeventig hoofdredacteur van het liberale Haagse dagblad Het Vaderland, maakte hij van dichtbij de ondergang van die krant mee.

“Mensen denken, en dat geldt zelfs ook voor ingewijden in mijn vak, dat de teloorgang van dagbladen iets is van de afgelopen jaren, nu door internet abonnees de papierenkrant opzeggen en de advertentiemarkt stagneert. Het drama voltrekt zich echter al decennia achtereen, zonder dat iemand – de politiek incluis – zich er ook maar iets aan gelegen laat liggen. Ooit was Het Vrije Volk de grootste krant van Nederland, bestaat niet meer. De lijst van verdwenen, of in grote concerns opgegane, voormalige zelfstandige dagbladen sinds de jaren zestig is eindeloos lang. Ik vrees dat daar nog titels bijkomen. Wie herinnert zich nog De Tijd, de Maasbode, Het Binnenhof, en Het Nieuws van de Dag, om er maar even een paar te noemen.

Kopblad

 Andere titels bestaan nog wel in naam, zoals de Haagse Courant, het Utrechts Nieuwsblad en het Rotterdams Dagblad, maar zijn nu wel een kopblad geworden van het AD. In Trouw zijn de christelijke bladen van wat indertijd Het Kwartet was, opgegaan.”

De verarming is gigantisch.

Uiteindelijk dreigen we nu in een situatie te komen dat als straks TMG is overgenomen door Mediahuis, dat de NRC al bezit, alle grote Nederlandse dagbladen en de voormalige Wegener regiokranten in handen zijn van Belgische uitgevers.

Samen met de Persgroep, eigenaar van AD, Het Parool, Volkskrant en Trouw, kan Mediahuis in alle vrijheid zonder noemenswaardige Nederlandse inbreng bepalen hoe een belangrijk deel van de nieuwsvoorziening zich hier ontwikkelt. In een wereld met steeds minder zekerheden, want blijven Belgen eeuwig onze vrienden, een zorgelijke situatie”.

Jongedijk wilde zijn tijd als werkloze nuttig besteden en deed het Persmuseum in Amsterdam het voorstel een boek te gaan schrijven over verdwenen dagbladen sinds de jaren zestig en de economische en culturele achtergronden daarvan. “Ik werd met openarmen ontvangen. Pracht idee. Kreeg alle medewerking toegezegd. De toenmalige directie van het Persmuseum moest van de ene op de andere dag het veld ruimen door mogelijke samenvoeging met Beeld en Geluid in Hilversum. De nieuwe leiding schrapte rücksichtlos het onderwerp. Ook zorgelijk.”

John de Wolf

Het alternatief is een boek geworden over werkloosheid. “Mijn uitdaging dat te schrijven was de benoeming van oud-voetballer John de Wolf tot ambassadeur werklozen 50-plus. Die vacature werd niet, zoals wij dat in krantenland noemde,  ‘aan de paal gehangen’ zodat iedereen erop kan solliciteren. Er zijn een half miljoen ouderen werkloos, officieel. Onofficieel veel meer. Mensen die zich om welke reden dan ook niet meer hebben laten registreren. En maar één ambassadeur. John doet zijn werk fantastisch. Van twijfelaar in mijn boek, ben ik na een interview met hem fan geworden. Hij kan mensen geweldig enthousiasmeren.”

,,Maar ik heb als ervaringsdeskundige als werkloze veel meer bagage. In mijn boek leg ik de vinger op de zere plekken van het systeem. Ik heb een vijfpuntenplan voor veranderingen, mocht ik ook ambassadeur worden. John bewerkt werkgevers. Ik wil de publieke opinie en de politiek bewerken om daadwerkelijk zaken te veranderen. Ik zal één punt noemen. Aan de poort van het UWV zegt iedereen graag een nieuwe baan te willen, om de uitkering veilig te stellen. Een deel van de ouderen is na dertig jaar of meer baan en baas zat. Laat die mensen dat eerlijk kunnen zeggen, in plaats van te moeten liegen. Geef deze mensen als experiment een basisinkomen en ontsla ze van die sollicitatieplicht. Ze belasten er de werkgevers mee, die stapels verplichte sollicitaties krijgen van niet-gemotiveerde mensen. Aan dat toneelstuk moet een einde komen”.

Primeur

Inhoudelijk wil Jongedijk niet meer zeggen over de inhoud van zijn boek. “De primeur heb ik gegund aan één van de landelijke bladen van de Persgroep. Niet dat ik iets tegen TMG heb. Verre van dat. De Telegraaf was een perfecte werkgever. Ik heb een wereldbaan gehad. Dat is terug te lezen in mijn vorig boek Onthullingen van een nieuwsjager, ‘Alles wat niet deugt, is de journalistiek een vreugd’. Ik wil ook niet de indruk wekken van een een-tweetje met mijn oude werkgever. Bovendien werk ik sinds kort ‘bij de concurrent’ als freelancer voor BN de Stem, de regiokrant in mijn woonplaats Breda.