Meedogenloos machtsmisbruik Belastingdienst: snel weg

Een bijna crimineel voorbeeld van De Verwaarlozing van Nederland is het machtsmisbruik door de Belastingdienst. Mogelijk duizenden vaders en moeders werden de afgelopen jaren door de fiscus ten onrechte gebrandmerkt tot fraudeurs. Zonder wederhoor, op basis van machtsmisbruik, ruïneerde de Belastingdienst levens van eerzame burgers, vaak ook met een tweede nationaliteit. Dit gebeurde op basis van vooroordelen, niemand en niets ontziend, blind voor kritiek en soms door feiten te verdoezelen.

Deze krankzinnige praktijken rond de toeslagen voor kinderopvang, vastgesteld door de commissie-Donner, sluiten naadloos aan op mijn observatie hoe politici en bestuurders kijken naar de burgers van Nederland. Ze zien ons als BSN-nummers. Vanuit kille excelsheets wordt er geredeneerd: technocratische excercities bepalen hoe ons onderwijs, het openbaar vervoer, de zorg, het justitieel systeem, de aow en bijvoorbeeld de asielpraktijk eruit zien.

Ondertussen wankelen ziekenhuizen, scholen, de jeugdzorg en de politie onder de werkdruk. Ondernemers en boeren gaan kopje onder door het stikstofdrama. Vanuit de papieren werkelijkheid is de relatie tussen overheid en burgers bovendien ook nog eens doordrenkt met wantrouwen.

Je zou zelf maar tot de slachtoffers behoren en je moeten verweren tegen een almachtige overheidsdienst die het op je heeft gemunt op basis van een tunnelvisie.

De Belastingdienst verdient daarom op zijn minst een parlementaire enquête om het falen, ook op andere terreinen, tegen het licht te houden. Er was kennelijk een commissie nodig om ook staatssecretaris Menno Snel het boetekleed te laten aantrekken. Het zou hem sieren als hij ook een andere conclusie trekt: snel weg.