De grond die beefde donderdagnacht weer in het Groningse Slochteren. De schaal van Richter sloeg opnieuw door.
Woon je daar niet, dan heb je gemakkelijk praten. Woon je er wel, dan heb je de lasten en niet de lusten van de gaswinning. Het individuele belang heeft hier lang moeten wijken voor het collectieve belang.
De schoen wringt ook elders. De luchtvaart en de geluidsoverlast. Of Amsterdam met zijn wietrokende toeristenmassa’s. Populaire evenementen, zoals nu de Huishoudbeurs in Amsterdam of de popfestivals, ontregelen steden en regio’s.
Het economisch belang is evident. Individuele burgers moeten inschikken. Met de toegenomen mondigheid, ook dankzij de sociale media, stellen diezelfde burgers als collectief nieuwe grenzen.Â
De Groningers hebben dat heel goed begrepen.
Zij willen dat hun huizen worden gerepareerd. Dat de gaswinning wordt beperkt. Dat ze serieus worden genomen.
Maar waarom ook niet de lusten van de gasbaten meer gedeeld met de Groningers? Waarom geen betere infrastructuur met snelle verbindingen met het westen? Waarom moeten veel ondernemers en burgers in de buitengebieden nog internetten via de telefoon? Omdat aanleg van de kabel te duur is? Waarom geen extra regionale investeringen?
De Nederlandse Aardoliemaatschappij wil een nieuwe licentie om naar gas te boren. Geef de Groningers ook waarop ze recht hebben!Â
