Klein maar fijn. Dat is de ideale SP. Ze trekken de pleister van de wonde bij misstanden, zoals in het toeslagenschandaal. SP’ers zitten dicht op sociaal onrecht. Ze staan als geen ander tussen de mensen in rotwijken, waar sociale huurwoningen verpauperen en de gave samenleving niet bestaat.
Bovendien zijn SP’ers, zoals bijvoorbeeld SP-voorzitter Jannie Visscher, Sharon Gesthuizen, Emile Roemer, authentiek. Ze zijn zichzelf en dat kan niet van iedereen op de kieslijsten worden gezegd.
Dat geldt ook voor de familie Marijnissen. Jan ontmoette ik voor het eerst op een terrasje in Den Haag. Dat was in 1994. Dochter Lillian voert nu een frisse verkiezingscampagne. Ze is gegroeid de afgelopen jaren. Haar kameraden, zoals Renske Leijten, doen volgens de SP-doctrine hun werk uitstekend.
Tot zover dan het goede nieuws.
Lillian wil graag regeren, zei ze in de roast-serie van Nieuwsuur, waar de redactie zich voor elke uitzending met een lijsttrekker zich laat vollopen met wijnazijn. De SP wil het liefst met GroenLinks, de Partij voor de Dieren en de PvdA, eventueel aangevuld met de ChristenUnie, het kabinet in.
Een ramp voor het land natuurlijk. Het zijn partijen die bestaan uit belastingslurpers en lastenverhogers. Samen is het bovendien een armoedige coalitie, die mijlenver verwijderd is van een meerderheid in de Tweede Kamer.
Wat wel opvalt is dat Lillian Marijnissen zo graag neerploft op het pluche dat ze zelfs de VVD van Markt Rutte niet uitsluit. Daarom een goed bedoeld advies voor Lillian: knok voor je wat je waard bent op de plek waar de SP al 27 jaar bivakkeert. In de oppositie. Daar richt je de minste schade aan en ben je meer dan nuttig.
