Als de kruitdampen van het nieuwjaarvuurwerk helemaal zijn opgetrokken, zullen er weer voldane politici in de media verschijnen om te verkondigen ‘dat ons land steeds veiliger wordt. Dat er minder criminaliteit is en dat er nog meer cellen kunnen worden gesloten of verhuurd’.
De verwachting is dat dit toneelstukje nog voor de verkiezingen van 15 maart wordt opgevoerd. Het eerste weekeinde van dit jaar is dan vergeten.
De voorlopige balans: Tientallen mensen met ernstiger lichamelijk letsel dan bij eerdere nieuwjaarsfeesten na te zijn getroffen door nog zwaardere illegale megaknallers; meer mensen met het licht uit de ogen dan in een oorlogsconflict en voor dertien miljoen schade aan huizen en voertuigen; hulpverleners konden hun werk niet doen en moesten worden beschermd door de Mobiele Eenheid tegen hersenloze wezens die met stenen en explosieven gooiden.
Premier Rutte hield zich onzichtbaar. Minister Van der Steur volstond met een Tweetje ‘dat dit niet kan’.
Iedere zoveel seconden wordt er een woninginbraak gepleegd. De bossen liggen vol met illegaal gedumpte afvalvaten uit de partydrugindustrie. Verkeershufters en andere wetsovertreders hebben in dit land met talloze regels zonder ook maar noemenswaardige naleving vrij spel.
De enige sector in de Rotterdamse haven die het afgelopen jaar een behoorlijke plus kon schrijven was die van de cocaïne-overslag.
Slachtoffers beseffen niet meer wat er feitelijk aan de hand is. Een moeder die haar 21-jarige dochter verloor nadat deze een ‘feestpilletje’ had geslikt, geeft de jeugd daar nu voorlichting over en zei in een oudejaarsinterview ‘als je wilt slikken, doe dat dan, maar weet wat je slikt’.
De betreurenswaardige vrouw had het niet over drugsproducenten die hun royale levensstijl financieren over de ruggen van kinderen.
Politici zijn nu, na de geweldorgie van het afgelopen weekeinde – zoals gebruikelijk – verontrust. Dat geldt maar voor even. Straks gaat de vlag weer uit.
Cijfers zullen dan aantonen ‘dat Nederland steeds veiliger wordt’.
Goed nieuws voor buurlanden met cellentekort.
Theo Jongedijk
