JESSE GEEFT EVEN DE FLES

Is het niet aandoenlijk? Jesse Klaver wil een pappadag.

Het land wacht op een regering. Er is werk aan de winkel. De economie bloeit op. Ouderen en zieken hopen op een verbeterd lot.

Werkgevers denken zowaar even niet alleen aan omzet en groei, maar willen ‘vergroenen’.  Samen met GroenLinks de planeet redden.

Maar Jesse heeft even geen tijd.

Op vrijdag kan er even niet worden geformeerd.

Pappa Jesse gaat dan luiers verschonen. De fles geven. Een wasje draaien. Lego bouwen en tussendoor – wie zal het zeggen – milieuvriendelijk met een afbreekbaar plastic zakje in zijn hand ook nog even de hond uitlaten.

Jesse werkte eerder bij het CNV. De christelijke vakbeweging was maatschappelijk gezien het hoogste dat hij wist te bereiken. Een organisatie met collectieve inkomensafspraken en belangenbehartiging bij individuele problemen tussen werknemers en werkgevers als vergaderrijke agendapunten.

Weinig spoedeisend allemaal. Komt het vandaag niet, dan komt het morgen wel.

Werkervaring in een cultuur waar op korte termijn onder grote druk moet worden gepresteerd, is Jesse vreemd. Als je zo’n baan hebt, is – heel begrijpelijk – GroenLinks ook niet direct jouw thuis.

Dan zoek je je heil bij een partij die staat voor beloning naar prestatie. Een partij die opkomt voor mensen die weten dat als erom wordt gevraagd er ook topprestaties moeten worden geleverd. Zonder negen tot vijf mentaliteit.

Bij het afronden van een fusie, het maken van een krant, het lanceren van een nieuw product op afgesproken dag en uur. Dan moet even alles wijken voor het grotere belang van bedrijf of organisatie. Iedereen gaat ervoor.

Jesse staat nu voor het landsbelang. Gaat voor gezin en kids.

Die keuze is zijn goed recht.

Maar zoek dan een baan als welzijnswerker.

Theo Jongedijk