WIR SIND IM KRIEG: HET IS OORLOG
Openingskop ‘Bild’.  Woensdag 23 maart 2016.
Kinderen gun je een wereld zonder oorlog.
Een veilige wereld.
Begin jaren vijftig voelde het veilig.
Touwtje uit de brievenbus. De bel was maar lastig. Door aan het touwtje te trekken, lieten bezoekers zichzelf binnen. Niemand die er misbruik van maakte.
Het was veilig.
Leveranciers kwamen aan huis. Boodschappenmandje voor de deur. Bestelling in een boekje. Portemonnee met geld ernaast. Gemak dient de mens. Niemand nam geld, bestelling of beide weg.
Het was veilig.
Opvoeders waren streng. Maar rechtvaardig.
Wat van een ander is, is niet van jou. Daar hield je je aan.
Het was veilig.
Respect voor de ander. Ongeacht mens of dier.
In het openbaarvervoer stond je op voor ouderen.
Het was veilig.
Je sprak met twee woorden. Keek de ander daarbij ook aan.
Het voelde niet alleen veilig in de jaren vijftig.
Het was ook veilig.
Kinderen moesten nog wel hun bord leegeten. Ook als ze geen trek meer hadden. ‘Honger’ mochten ze niet zeggen.
Dat woord was een trauma uit het verleden.
Toen het nog oorlog was. En niet veilig.
Kinderen werd voorgehouden:
‘Nooit meer oorlog’.
