Burger voert eenzame, machteloze strijd

Sommige lezers nemen BettercallSjuul, vorig jaar begonnen als een knipoog, heel erg letterlijk. Ze bellen. Met hun zorgen, met hun frustraties, met hun argumenten. Hele normale Nederlanders, dus geen schreeuwers, die begrijpen dat economie en vooruitgang offers vragen, maar die burgemeesters en wethouders aan hun verstand proberen te brengen dat hun besluiten niet deugen.

Ze zijn roependen in de woestijn. Lokale politici lopen vaak aan de leiband van ambtenaren, projectontwikkelaars of politieke vrienden bij de provincie of in Den Haag. Het ontbreekt de burger aan de lange adem om strijd te voeren: laat maar.

Zo maar drie voorbeelden van de afgelopen week.

1. Bij het smalste punt van het Veerse Meer, bij het prachtige dorp Kortgene, wil de plaatselijke jachthaven Delta Marina zeven vakantiewoningen prominent bouwen op een groene landtong. Waarom? Het antwoord is simpelweg: geld. Den Haag steggelt jarenlang met België over de drooglegging van een polder in Zeeuws Vlaanderen, maar hier wordt met medewerking van lokale bestuurders gebroddeld met de natuur. Ten koste van de publieke ruimte wordt er een onomkeerbaar bizar besluit genomen.

2. Naast de vuilverbranding in het Brabantse Roosendaal krijgen een paar duizend bewoners straks waarschijnlijk last van een nog te bouwen mestverwerkingsfabriek. Niemand ontkent de noodzaak dat nieuwe technieken worden gebruikt om de mest van de varkensindustrie om te zetten in mestkorrels. Waar het om gaat is dat directe omwonenden last en gezondheidsproblemen vrezen. Dat ze gehoord willen worden door hun bestuurders, maar die doof lijken.

3. De gemeente Ede, de afgelopen maanden in het nieuws vanwege rellen onder Marokkanen, is alles behalve het rustige stadje in Gelderland. De lokale democratie lijkt de greep zelfs te verliezen. Ook de opvang van vluchtelingen, waaronder een locatie in Lunteren, levert veel weerstanden op. Argumenten van een werkgroep om het genomen besluit nog eens te heroverwegen, gezien de forse lagere instroom van vluchtelingen, worden consequent genegeerd. Doof en blind, overtuigd van het eigen gelijk.

Het zijn zo maar drie willekeurige voorbeelden, verspreid over Nederland. Kwesties die fatsoenlijke burgers beroeren. Ze pogen gezagsdragers van hun gelijk te overtuigen. Ze vinden geen of nauwelijks gehoor, ze worden gemangeld in inspraakrondes, maar verdienen steun in hun machteloze strijd tegen bestuurlijk autisme.