De lachende gezichten gisteravond in Brussel doen vermoeden dat we weer een stapje dichter bij een federaal Europa zijn gekomen. Was het eerst het financieel toezicht op de banken, later de redding van Griekenland, nu lijkt het erop dat het vluchtelingendrama ook de poort wagenwijd openzet voor een definitieve Europese samensmelting.
Officieel wordt dat natuurlijk ontkend, maar de snelle actie gisteren van vice-voorzitter van de Europese Commissie Frans Timmermans in Turkije moet daarom met argusogen worden bekeken. De Turkse premier Erdogan krijgt niet alleen geld (drie miljard euro!) om vluchtelingen op te vangen, Turken mogen visavrij reizen door Europa en zou onze landgenoot Frans Timmermans aan de Turkse president Erdogan ook toezeggingen hebben gedaan over toetreding van Turkije tot de Europese Unie?
Zo duwt Brussel – met Commissie-voorzitter Juncker voorop – ons stap voor stap naar een federaal Europa. Of u dat nou wilt of niet. Terwijl in vrijwel alle lidstaten de aversie tegen de absolute eenwording alleen maar toeneemt, is de Brusselse agenda kraakhelder.
Het Turkse akkoord wordt gepresenteerd als onvermijdelijk. Door de omstandigheden ingegeven. En het is inderdaad wellicht ook een uitweg om de vluchtelingenstroom in te dammen. Maar de prijs die moet worden betaald is hoog.
En beste burgers, waag het niet anders te denken!
Les 1: Better call Sjuul
