Er is veel te zeggen voor het argument om tegen het associatieverdrag van Oekraïne te zijn. Het land is door-en-door corrupt. Homorechten worden er met voeten getreden en het land ligt qua ontwikkeling zover op de rest van de EU achter dat nu aansluiten eigenlijk niet past. Weg er mee. Laat ze eerst maar orde op zaken stellen, is de gemakkelijkste weg naar een nee-stem tijdens het referendum op 6 april 2016.
Hoe Kortzichtig!
Sinds de verhoudingen tussen Rusland en het Westen zijn verkild, is Oekraïne een belangrijke pion in de machtspolitiek van de Russische potentaat Vladimir Poetin, die met argusogen ziet dat Europa steeds verder opdringt.
Voor Poetin is dat een gruwel. Het betekent namelijk dat er steeds meer druk komt te liggen om ook te hervormen in Rusland. En dat is desastreus voor de kliek die nu in de het Kremlin de scepter zwaait.
Steeds openlijker provoceert hij het Westen met brutale speldenprikken, die vooralsnog onbeantwoord blijven. Vooral omdat het Westen niet in staat is om militair een vuist te maken. Dus wordt Rusland afgeknepen met economische sancties. Maar dat is een kwestie van de lange adem.
Poetin is inmiddels op diverse slagvelden actief. In Oekraïne waar hij het vuur van verzet blijft opstoken en in zijn naam hele regio’s zich autonoom hebben verklaard. En in Syrië, waar hij onverbloemd de kant van de dictator Bashir Assad heeft gekozen en nu helpt met het platbombarderen van ‘opstandige’ steden.
Theo Koelé en Bert Lanting schrijven er in de Volkskrant een heldere analyse over. Zij zien overal in de wereld haarden ontstaan waarbij het Westen en Rusland tegenover elkaar staan. Dat is in Syrië zo, maar ook in Oekraïne.
En daarmee komt het associatieverdrag in een heel ander licht te staan. Een stem tegen Oekraïne bij de EU is in feite een stem vóór Poetin. En dan sta je aan de foute kant in de nieuwe Koude Oorlog.
Jan-Kees Emmer
@jkmr
